Rodzaje i przebieg badań słuchu

Istnieje bardzo wiele powodów, wywołujących choroby narządu słuchu. Wśród nich pojawiają się zarówno wrodzone, jak też nabyte. Mogą to być uszkodzenia trwałe, uleczalne, chwilowe, lub nieodwracalne. Zanim jednak lekarz laryngolog lub otolaryngolog postawi diagnozę i podejmie decyzję o odpowiednim postępowaniu, musi wykonać niezbędne badania.

Rodzaje badań słuchu

Badania słuchu dzielone są głównie ze względu na stopień zaawansowania diagnostyki. Pierwszym krokiem do podjęcia przez lekarza decyzji o dalszym procesie diagnostyki lub podjęciu leczenia, jest przeprowadzenie badania tzw. Subiektywnego. Polega ono na przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem i przybliżoną, wstępną ocenę kondycji narządu słuchu.

Po wywiadzie lekarz może zlecić dalsze badania, czyli badania obiektywne. Z reguły, jako pierwsze, wykonywane jest badanie progowe oraz nadprogowe. Pierwsze z nich polega na określenie najbardziej cichych dźwięków, jakie pacjent jest w stanie usłyszeć. Badanie nadprogowe z kolei, ma na celu określenie najgłośniejszych dźwięków, jakie pacjent przyjmuje.

W zakresie badań obiektywnych znajdują się także:

Audiometria impedancyjna (tympanometria) – jest nieinwazyjną metodą w badaniu ucha środkowego, pozwalającą zmierzyć odbicie fal dźwiękowych od błony bębenkowej w czasie, gdy zmienia się ciśnienie w kanale słuchowym. Do kanału słuchowego wprowadzana jest sonda pomiarowa, pozwalająca na zmianę ciśnienia. To działanie wywołuje wychylenia błony bębenkowej, które są rejestrowane i prezentowane w formie wykresu. Badanie pozwala na ocenę stanu ucha środkowego.

Otoemisja akustyczna – łatwe i nieinwazyjne badanie, które pozwala na diagnostykę niedosłuchu pochodzenia ślimakowego. Ze względu na brak możliwości określenia sprawności słuchu, badanie wykonywane jest głównie u noworodków i małych dzieci, jako przesiewowe badanie słuchu.

Rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu – jest to najbardziej popularna, nieinwazyjna metoda badania słuchu. Stosuje się ją zarówno w diagnostyce, jak też badaniach przesiewowych. Pokazuje ona nieprawidłowości w obszarach: ucha środkowego, ślimaka, nerwu słuchowego, pnia mózgu. Badanie musi być wykonywane w absolutnej ciszy oraz bezruchu. U dzieci wykonywane jest ono podczas snu lub w krótkotrwałej narkozie ogólnej. Lekarz umieszcza elektrody na czole oraz na wyrostkach sutkowatych obojga uszu pacjenta. Badanie pozwala określić próg słuchu, ale także przewodnictwo w strukturach układu słuchowego.