Okres menopauzy wiąże się z zaburzeniem wydzielania tzw. kobiecych hormonów. Na skutek tego zjawiska może dojść do różnego rodzaju przykrych objawów. Jednym z nich jest atrofia pochwy, prowadząca do uczucia dyskomfortu, pieczenia i swędzenia okolic intymnych. Na czym dokładnie polega ta choroba i w jaki sposób można sobie z nią poradzić? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w treści niniejszego wpisu.
Czym jest atrofia pochwy?
Atrofia pochwy stanowi konsekwencję obniżonego poziomu estrogenów w organizmie podczas okresu klimakterium. Estrogeny, czyli hormony odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie błony śluzowej pochwy są potrzebne do utrzymania prawidłowego poziomu nawilżenia tych okolic. To dzięki estrogenom pochwa jest nie tylko odpowiednio nawodniona, ale również elastyczna. W przypadku atrofii pochwy następuje szereg przykrych dolegliwości, które według niektórych badań doświadcza nawet połowa kobiet w okresie menopauzy.
Jakie są objawy zanikowego zapalenia pochwy?
Zanikowe zapalenie pochwy można rozpoznać po takich objawach jak:
- uczucie suchości okolic intymnych (dotyczy około 30% pacjentek),
- pieczenie i swędzenie pochwy,
- upławy,
- ból podczas stosunku,
- dyskomfort podczas oddawania moczu.
Charakterystycznymi czynnikami związanymi z suchością pochwy po menopauzie jest także podrażnienie sromu i pochwy, krwawienie lub plamienie po stosunku czy obniżona elastyczność ścian waginy.
Kiedy jeszcze występuje atrofia pochwy?
Atrofia pochwy stanowi częsty problem wśród kobiet po okresie klimakterium. Często jednak może wystąpić również na skutek przyjmowania niektórych leków, a także okresie szczególnego osłabienia, wynikającego z różnych czynników. Do najpopularniejszych warto zaliczyć radioterapię, chemioterapię czy terapię hormonalną po leczeniu chorób nowotworowych. W największym uproszczeniu, na zanikowe zapalenie pochwy narażone są kobiety, w których organizmie doszło do gwałtownych zmian hormonalnych, a przede wszystkim spadku poziomu estrogenu.
W jaki sposób leczyć atrofię pochwy?
Kluczowym aspektem w leczeniu suchości pochwy po menopauzie jest zastosowanie estrogenoterapii. Jej celem jest uzupełnienie niedoborów hormonu, celem niwelowania przykrych dolegliwości. Estrogeny są podawane ogólnoustrojowo lub miejscowo.
Decydując się na drugi rodzaj terapii, lekarz zaleca pacjentce skorzystanie z pierścienia dopochwowego, maści, kremu lub też globulek dopochwowych. Stosowanie tego typu preparatów pozwala zredukować nieprzyjemne dolegliwości, a jednocześnie umożliwia prawidłowe funkcjonowanie.
Z kolei terapia ogólnoustrojowa opiera się na przyjmowaniu hormonalnej terapii zastępczej, czyli HTZ. W takim przypadku pacjentka przyjmuje skoncentrowaną dawkę hormonów, występujących pod postacią tabletek.
Atrofia pochwy to powszechnie występujący problem po zakończonym okresie klimakterium. Może również wystąpić w przypadku nagłego zaburzenia wydzielania się estrogenów. Pieczenie i swędzenie okolic intymnych stanowiące charakterystyczne objawy zanikowego zapalenia pochwy można skutecznie leczyć, za pomocą dedykowanych preparatów. W przypadku pojawienia się dyskomfortu, warto więc zwrócić się o pomoc do lekarza ginekologa.